Towarzystwo Przyjaciół Grodna i Wilna, prelekcja Adama Kiełbińskiego pt. ''Szpital wojenny w Pelagiano (Palagiano)''8 czerwca (czwartek) 2017 roku o godz. 16.00
Polski 1 Szpital Wojenny mieścił się niedaleko Bari w miasteczku Casamassina,
właśnie przy owej drodze państwowej nr 100; 3 Szpital Wojenny w miasteczku
Palagiano opodal Mottoli, ówcześnie swego rodzaju polskiej stolicy w
południowych Włoszech, znów przy tej samej drodze nr 100, lecz bliżej Tarentu. W
obu przypadkach trzon stanowiły budynki zarekwirowanych szkół, gdzie ulokowano
kierownictwo, sale operacyjne oraz sale dla ciężej rannych lub chorych; lżej
rannych i chorych kładziono w dookoła rozwiniętych, dużych, dobrze zaopatrzonych
namiotach. W przeciwieństwie do placówek szpitalnych 2 Korpusu, po bitwie o
Monte Cassino i w miarę postępów polskiego marszu ku północy Włoch przenoszonych
ze względu na konieczność utrzymywania ich w pobliżu teatru operacyjnego,
szpitale Bazy pozostawały na jednym miejscu do końca wojny i nawet cały, pełny
rok po zakończeniu wojny; ich zwijanie, związane z zakończeniem działalności 2
Korpusu Polskiego a jego Bazy we Włoszech, rozpocząć się miało dopiero późną
wiosną 1946. 
Szpital polowy 2 Korpusu Polskiego w Palagiano we Włoszech (12.06.1945). Fotografia z kolekcji Benona Tuszyńskiego – pl.wikipedia.org/wiki/Palagiano |
Spotkanie transmitowane online