Stowarzyszenie Upamiętniania Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów zaprasza na jubileusz 30-lecia działalności

13 stycznia (piątek) 2023 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Zaproszenie [pdf]

Dodatkowe informacje o Stowarzyszeniu Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów [pdf]

W 2022 r. obchodziliśmy 30-lecie działalności Stowarzyszenia Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów (SUOZUN). Stowarzyszenie jest bezpośrednim kontynuatorem założonego w 1990 r. Stowarzyszenia Rodzin Ofiar Ukraińskich Nacjonalistów – „Misja Pojednania i Pokuty”. Mimo prostej formy prawnej (stowarzyszenie zwykłe) od początku swojego istnienia budziło bardzo duże zainteresowanie, głównie wśród przedwojennych mieszkańców Kresów oraz ich rodzin. Za podstawowy cel działalności obrało misję zwrócenia uwagi opinii publicznej na problem nierozliczonych zbrodni na obywatelach polskich, jakich dopuścili się ukraińscy nacjonaliści w latach 1939–1947. Należy zwrócić uwagę, że w okresie komunistycznym tematyka związana ze zbrodnią ludobójstwa dokonanego w Małopolsce Wschodniej i na Wołyniu objęta była cenzurą. Rodziny ofiar niejako zmuszone zostały do pielęgnowania pamięci o zamordowanych podczas uroczystości prywatnych, czy w zaciszu własnych domów. Niestety, po 1989 r. wiedza o tych tragicznych wydarzeniach w dalszym ciągu pozostała głównie w domenie półprywatnej, nie wzbudzając odpowiedniego zainteresowania organów państwa oraz placówek badawczych i edukacyjnych. Powołanie Stowarzyszenia w dniu 22 stycznia 1992 r. umożliwiło Kresowianom formalne i nieskrępowane zaistnienie w przestrzeni publicznej. Stowarzyszenie szybko gromadziło nowych członków. Podstawową aktywność skupiło na: zobligowaniu władz Polski i Ukrainy do wspólnej deklaracji o potępieniu działalności OUN – UPA, nazwaniu zbrodni popełnionej na Polakach w latach 1939–1947 ludobójstwem, oddaniu należytej czci pomordowanym oraz na penalizacji kultu ukraińskich zbrodniarzy wojennych. Zarząd Stowarzyszenia od początku swojej działalności podkreślał, że nie żywi żadnych pretensji do narodu ukraińskiego, nie kwestionuje pojałtańskiej rzeczywistości ani nie działa z pobudek materialnych.

VI Spotkanie inicjatorów budowy pomnika Tadeusza Różewicza we Wrocławiu

12 stycznia (czwartek) 2023 roku o godz. 17.00
Wstęp z zaproszeniami

Plakat [pdf]

Tadeusz Różewicz (ur. 9 października 1921 r. w Radomsku, zm. 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu ) – polski poeta, dramaturg, prozaik, scenarzysta filmowy, należy do grona najwybitniejszych i wszechstronnych pisarzy, wielokrotnie wymieniany jako kandydat do Nagrody Nobla, jego twórczość przełożono na 49 języków. Autor m.in. zbiorów wierszy i poematów „Niepokój” (1947), „Formy” (1958), „Nic w płaszczu Prospera” (1962), „Na powierzchni poematu i w środku” (1983), „Płaskorzeźba” (1991), „Matka odchodzi” (1999), dramatów: „Kartoteka” (1960), „Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja” (1964), „Białe małżeństwo” (1975), „Do piachu” (1979). „Tadeusz Różewicz był największym z żyjących poetów i pisarzy polskich. Był również znakomitym dramaturgiem. Różewicz zmienił polską poezję, stworzył jej nowy typ, co jest widoczne już w pierwszym jego tomie 'Niepokój'. Z biegiem lat obserwowaliśmy również, jak zyskuje na znaczeniu jego proza. Twórczość Różewicza bardzo silnie zapisała się w historii polskiej literatury. Wielu młodych poetów po nią sięga, często też nie uświadamiając sobie, że inspirują się Różewiczem” – tak wspominał T. Różewicza profesor Jacek Łukasiewicz.
Źródła: Wikipedia, instytutksiazki.pl