Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Towarzystwo Wagnerowskie we Wrocławiu zapraszają na spotkanie z autorami książki pt. "Wrocławskie Megaopery Ewy Michnik w fotografii Marka Grotowskiego"Prowadzenie Grzegorz Chojnowski
Ewa Michnik i Marek Grotowski. „Wrocławskie megaopery” (okładka) [pdf]
Album poświęcony jest historii spektakularnych przedstawień operowych realizowanych w latach 1997 – 2016 w ramach Opery Wrocławskiej, nawiązujących do tradycji europejskich widowisk muzycznych “open air”.
Ewa Michnik urodziła się w 1943 roku w Bochni, w rodzinie lekarskiej. Studiowała teorię muzyki, wychowanie muzyczne oraz dyrygenturę w Akademii Muzycznej w Krakowie. Odbyła także studia uzupełniające u dyrygenta i pedagoga Hansa Svarowsky'ego w Austrii. Swój pierwszy koncert symfoniczny poprowadziła w 1969 roku w Filharmonii Krakowskiej, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i TV w Krakowie. Pracowała jako dyrygent w Filharmonii w Zielonej Górze (1972-1978), była dyrektor naczelną i artystyczną Opery i Operetki w Krakowie (1980-1995) i Opery Wrocławskiej (1995-2016). Była także pedagogiem Akademii Muzycznej w Krakowie, uzyskując kolejne stopnie naukowe i otrzymując w 2000 roku tytuł profesora zwyczajnego. Ewa Michnik to wizjonerka z odwagą podejmująca niekonwencjonalne decyzje, dbająca o rozwój młodych artystów śpiewaków i bezgraniczne oddająca się swojej życiowej pasji – sztuce operowej. W ciągu 47-letniej kariery dyrygenckiej poprowadziła ponad 2100 koncertów i spektakli operowych w kraju i za granicą. W Operze Wrocławskiej zaprezentowała publiczności 144 premiery operowe i baletowe. Wśród dyrygowanych przez nią premier za najważniejsze w swej karierze artystycznej uważa sceniczne prawykonanie opery Romana Palestra Śmierć Don Juana (Kraków 1991), a także realizację nie granych we Wrocławiu od czasów II wojny światowej oper Richarda Straussa-Kobieta bez cienia (2009), Kawaler Srebrnej Róży (2014). Jako pierwsza Europejka i druga na świecie kobieta-dyrygent, poprowadziła cała tetralogie Richarda Wagnera Pierścień Nibelunga (Wrocławska Hala Stulecia 2003-2006) – jedno z najwspanialszych dzieł w literaturze muzycznej. 
Marek Grotowski pracę fotoreportera, przynoszącą mu wiele satysfakcji, zaczął w 1965 roku w prasie wrocławskiej. Najpierw był tygodnik ,,Wiadomości”, potem: „Sprawy i Ludzie”, ,,Wieczór Wrocławia” i ,,Słowo Polskie Gazeta Wrocławska”. Równocześnie zaczął współpracować z wrocławskimi teatrami i odnalazł swoją wielką pasję. Fotografował przedstawienia w Teatrze Współczesnym, Teatrze Lalek, Operetce, Teatrze Polskim, Pantomimie Wrocławskiej, przez 30 lat spek- takle Opery Wrocławskiej. Współpracował z wieloma wspaniałymi reżyserami. Bardzo sobie cenił kontakt z Henrykiem Tomaszewskim, Helmutem Kajzarem, Kazimierzem Braunem, Leszkiem Mądzikiem czy Michalem Znanieckim. Utrwalił w sumie około 3000 spektakli i dzięki temu stał się specjalistą od zdjęć teatralnych. ,,Chwile spędzone w teatrze to czas wyjątkowy, czas magii, piękna tajemnicy i wciąż mam wrażenie, że artyści to tacy lepsi ludzie, ciekawsi, których mam szansę dzięki tej pracy obserwować” - powiedział kiedyś w wywiadzie. 
Grzegorz Chojnowski. Dziennikarz, publicysta. Anglista i polonista. Laureat odznaki Zasłużony dla Kultury Polskiej. Pracuję w Polskim Radiu Wrocław, od 1 stycznia 2015 jestem szefem tematycznego cyfrowego Radia Wrocław Kultura. Wcześniej była TVP.
|
Wydarzenie transmitowane online
Koncert z okazji Narodowego Święta Niepodległości