Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Związek Sybiraków III Rzeczypospolitej Polskiej zapraszają na prezentację książki Bolesława Włodarczyka, Doroty Niedźwieckiej i Sergiusza Leończyka pt. ''Syberyjskie peregrynacje. W poszukiwaniu zaginionej tożsamości''

Słowo wstępne Ryszard Sławczyński
5 lipca (piątek) 2019 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny

Plakat [pdf]

Bolesław Włodarczyk, Dorota Niedźwiecka i Sergiusz Leończyk. ''Syberyjskie peregrynacje. W poszukiwaniu zaginionej tożsamości'' (okładka) [pdf]

Niedziela, nr 37, 15 IX 2019, Agnieszka Bugała artykuł ''Syberia zostawia ślad'' [pdf]

Strona Związku Sybiraków III Rzeczypospolitej Polskiej: sybiracytrzeciejrp.org

Strona Wydawnictwa Wektory: wydawnictwowektory.pl

Informacja o spotkaniu w ''Gościu Wrocławskim'': wroclaw.gosc.pl/doc/5697130.Historia-nie-z-tej-ziemi-Syberyjska-podroz-do-czasow-dziecinstwa

Polonijny program ''Rodacy'' - o książce

Książka stanowi po pierwsze – ważny zapis wspomnień historycznego świadka i poszerza tym samym zbiór materiałów źródłowych, tak istotnych w historycznej pracy naukowej. Pan Bolesław jest też jednym z ostatnich świadków, pamiętających Diet Dom w Małej Minusie, należący do tych, które utworzono w czasie II wojny światowej na Syberii dla polskich sierot. Po drugie, książka może okazać się ciekawym zaproszeniem dla historyków do pogłębionych badań tamtego okresu. Faktycznie niewiele jest takich badań, a ze względu na jego wagę dla polskiej przeszłości narodowej, zasługuje na to, by poznać go jeszcze lepiej.
Po trzecie, książka stanowi ciekawe studium psychologiczne. Pokazuje, jak wiele może zainicjować osoba, która z ciekawością, wytrwałością i determinacją realizuje postawione sobie cele. Efekty takiego działania dostrzeżemy wyraźnie, gdy porównamy np. współczesną historię dwóch Diet Domów: w Małej Minusie i Bolszoj Jerbie, na terenie Chakasji, 90 km od Małej Minusy. Historią tej drugiej nie zajął się nikt z wychowanków. Nie było możliwości nagrania wspomnień, lepszego poznania, jak funkcjonował i przywrócenia go pamięci zbiorowej – tak jak to zrobiliśmy w przypadku Małej Minusy.
Po czwarte – książka stanowi ważne wydawnictwo dla Polonii syberyjskiej. Teraz, gdy stosunki polsko-rosyjskie są napięte, stanowi przykład pozytywnego podejścia do przeszłości z nastawieniem na budowanie dobrego „teraz” i jeszcze lepszego „jutra”. Z nadzieją myślę o tym, że może stać się inspiracją do kształtowania sprzyjających społecznych postaw.
Sergiusz Leończyk

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na projekcję filmu dokumentalnego Michała Adamowicza i Filipa Chudzyńskiego pt. ''Pustać, ostoja cietrzewia''

29 czerwca (sobota) 2019 roku o godz. 17.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Recenzje [pdf]

Po projekcji filmu wystąpi Michał Adamowicz - gitara i śpiew

Zwiastun filmu: www.youtube.com/watch?v=RDNBeRnM09w

Muzyka z filmu: www.youtube.com/watch?v=mQpKCd6rU0M

Michał Adamowicz, student wydziału biologii UW i ornitolog, przyjeżdża do Biebrzańskiego Parku Narodowego aby rozpocząć badania nad zagrożonym wyginięciem gatunkiem cietrzewia. Bohater opowiada jak zaczęła się jego fascynacja cietrzewiem w młodych latach i skąd wzięła się motywacja do prowadzenia męczących, wielogodzinnych, samotnych wędrówek po bezkresnych biebrzańskich bagnach. Bohatera oraz obiekt jego badań poznajemy zarówno poprzez jego relacje z wędrówki, stosunku do otaczającej go natury jak i z opowieści mieszkańców Biebrzy. Poszukiwania ostatnich cietrzewi pozwalają zobaczyć Biebrzę w odsłonach czterech pór roku. Zima daje się poznać jako pora ciszy, kiedy życie pozostaje w uśpieniu. Po godzinach marszu przez śnieg i lód widzimy cietrzewie żerujące na cienkich gałązkach drzew. Wiosną przeżywamy rozkwit życia w przeróżnych jego formach. Biebrza zaczyna tętnić życiem, śpiewem ptaków, kwitnieniem kwiatów. O świcie ostatnie koguty cietrzewia tokują na bagnach i łąkach. Lato przedstawia Biebrzańskie Bagna jako nieprzystępną dżunglę, bujne królestwo komarów i gzów. Cietrzewie ukrywają się w niedostępnych zakątkach, a bohater - tropiciel, poszukuje ich piór - jedynych śladów. Przychodzi chwila na refleksję nad trybem życia miejscowych i ich relacji z tutejszą przyrodą. Jesienią powraca surowa atmosfera rozległych torfowisk. Znów widzimy i słyszymy cietrzewie, jednak znalezienie ich jest nie lada wyzwaniem. Przyroda zamiera, zaś nieuchronnie powraca motyw konfliktu człowieka i natury, na którym cierpi ostoja biebrzańska i symbol jej dzikości – cietrzew.
Utwory Michała Adamowicza:
www.youtube.com/watch?v=-cXt7UiAY8w
www.youtube.com/watch?v=NlfA8tlkeX8
www.youtube.com/watch?v=1NwXtewCA2k