Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu oraz Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu zapraszają na wykład Marka Dyżewskiego pt. „Muzyczne skarby Świętej Góry w Gostyniu”
Reżyseria dźwięku: Zbigniew Jędrych
12 maja (niedziela) 2023 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Plakat [pdf]
Wykład „Muzyczne skarby Świętej Góry w Gostyniu” zrealizowany w ramach festiwalu „Maj z Muzyką Dawną” poświęcony będzie arcydziełom muzyki sakralnej tworzonym przez muzyków słynnej kapeli działającej w XVIII i XIX w bazylice Księży Filipinów na świętej Górze w Gostyniu. Najwybitniejszym mistrzem tej kapeli był Józef Zeidler (1744-1806). Ten zapomniany i dotąd nieobecny w życiu muzycznym kompozytor w roku 2006 (w dwusetną rocznicę jego śmierci) w świetle wykonanych jego dzieł na pierwszym Festiwalu Muzyki Oratoryjnej "Musica Sacromontana" objawił się jako "Polski Mozart". Tę rangę potwierdziły kolejne jego dzieła, wykonane (i utrwalone w nagraniach płytowych) w 18 edycjach wspomnianego festiwalu.
Marek Dyżewski
Marek Dyżewski jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Studiował również historię sztuki na uniwersytetach we Wrocławiu, w Wiedniu i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Odbył też staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli. Zarówno na antenie telewizyjnej, jak i radiowej komentował największe odbywające się w Polsce międzynarodowe imprezy muzyczne: Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy „Wratislavia Cantans”, Międzynarodowy Konkurs Dyrygencki im. Grzegorza Fitelberga, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Jest autorem poetyzowanych przekładów (z łaciny, francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego i włoskiego). Średniowieczny dramat liturgiczny Ludus Danielis w jego literackiej adaptacji (na podstawie łacińskiego tekstu z katedry z Beauvais) grany był przez Teatr Wielki w Warszawie – na scenie tego teatru i na wielu scenach europejskich. Prowadził wykłady we wszystkich polskich uczelniach muzycznych, na kilku uniwersytetach oraz na towarzyszących ważnym wydarzeniom muzycznym seminariach, konferencjach i warsztatach. Gościnnie wykładał też w Bonn, Norymberdze, Hamburgu, Berlinie, Gandawie, Brukseli, Sankt Petersburgu, Nicei, Paryżu, Wiedniu i Waszyngtonie. W latach 1990–1994 był rektorem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Uczelnia ta zawdzięcza mu wybudowanie nowej, okazałej siedziby, wzmocnienie kadry profesorskiej, powołanie do życia nowych specjalności, wzbogacenie instrumentarium oraz rozwinięcie kontaktów międzynarodowych. W 2020 r. ukazała się jego książka Ocalić od zapomnienia – zbiór 30 esejów poświęconych polskiej kulturze muzycznej ostatnich dekad.
Marek Dyżewski - rozszerzona nota [pdf]
|
|
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na prezentację trylogii Joanny Krupińskiej-Trzebiatowskiej pt. „Kiedy miłość była zbrodnią”
Prowadzenie Kazimierz Burnat
10 maja (piątek) 2024 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Plakat [pdf]
Joanna Krupińska-Trzebiatowska. „Kiedy miłość była zbrodnią” (okładka) [pdf]
Marek Sołtysiak – recenzja [pdf]
Trylogia Kiedy miłość była zbrodnią:
t. 1. Ewa
t. 2. Michael
t. 3. Wiktoria
Joanna Krupińska-Trzebiatowska (ur. 1951) – poetka i pisarka. W 1973 roku ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i po uzyskaniu dyplomu w 1973 roku związała się z zawodem prokuratorskim. Po wypadku samochodowym, któremu uległa w 1977 roku, opublikowała na łamach „Życia Literackiego” pierwszy wiersz. W 1994 roku ukazały się jej trzy tomiki: Przebudzenie, Sny oraz Płomienie – dwa ostatnie z przedmową i posłowiem autorstwa prof. Bolesława Farona. W 1999 wyszły kolejne zbiory wierszy: Labirynt, Jesienny nokturn, Wśród nas. Rok 2005 przyniósł jej debiut prozatorski: Cień Boga – powieść z gatunku science fiction. W 2006 roku ukazał się Magiczny krąg, a w 2007 roku Związek bez zobowiązań. W 2008 roku opublikowała powieść Donos, a dwa lata później ukazał się Doktor Q oraz tomik poezji Taniec śmierci. Kolejne powieści to Nieślubny syn (2011), Niedorzeczna miłość (2012) i wydana w 2015 roku Zdrada, książka, którą można zaliczyć do literatury faktu. Również w 2015 roku Joanna Krupińska-Trzebiatowska opublikowała kolejny tom poezji zatytułowany Trickster, a w 2017 Puste obłoki. W 2018 ukazał się dramat Syn Margo oraz Wiersze wybrane – wybór wierszy przetłumaczonych na język niemiecki przez Karla Grenzlera.
Kazimierz Burnat – urodził się w Szczepanowicach nad Dunajcem. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego i Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Były żołnierz „czerwonych beretów”. Poeta, tłumacz, edytor, publicysta. Autor książek poetyckich. Opracował i opatrzył w posłowie lub wstęp około 60 książek. Współautor ponad 180 antologii i monografii. W jego przekładzie z języka ukraińskiego i czeskiego ukazały się cztery tomy wierszy. Tłumaczony na 39 języków. Inicjator i organizator współpracy kulturalnej z Narodowym Związkiem Pisarzy Ukrainy we Lwowie, Iwano-Frankiwsku, Kijowie i Charkowie. Członek Prezydium Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich – przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej, prezes Dolnośląskiego Oddziału ZLP. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.
Red. Kazimierz Burnat – informacje na Wikipedii: pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Burnat
|
Klub Przyjaciół Grodna i Wilna, Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na spotkanie z Marianem Pacholakiem pt. „Mickiewiczowskie Zaosie w 1842 roku w opisie i w obrazie Edwarda Pawłowicza”
9 maja (czwartek) 2024 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Plakat [pdf]
Do plakatu wykorzystano grafikę: „Zaosie, miejsce urodzenia Mickiewicza”. Autor: Józef Jarmużyński wg Edwarda Pawłowicza. Rycina: drzeworyt sztorcowy na papierze (166 x 232 mm). Datowanie: 1883 Pochodzenie: „Tygodnik Ilustrowany” nr 14 (1227) z 7 kwietnia 1883, s. 224.
Zaosie – niewielka wiejska posiadłość znajdująca się przy drodze wiodącej z Horodyszcza do Nowogródka. Gdy urodził się poeta, była prawdopodobnie współwłasnością rodzeństwa: Mikołaja Mickiewicza – ojca Adama oraz jego siostry Barbary Stypułkowskiej. Być może poeta spędził tam kilka lat życia jako dziecko – do roku 1807, kiedy zaczął uczęszczać do szkoły dominikańskiej w Nowogródku. Rozpowszechniony wizerunek domu w Zaosiu pochodzi z roku 1842. Powstał razem dokładnym opisem budynku mieszkalnego i obejścia spisanym przez Edwarda Pawłowicza, znawcy tamtych terenów. Opis ten powstał jednak 20 lat po opuszczeniu przez Mickiewicza Litwy, zatem nie wiemy, na ile wiernie oddaje stan dworu z czasów, kiedy poeta tam przebywał. Dworek w Zaosiu był jednak bardzo skromny – drewniany, parterowy, kryty gontem. Miał wąski ganek, oparty na czterech kwadratowych belkach, imitujących kolumny. Obok stały obora, stodoła, świronek (skład, spichlerz), studnia z żurawiem.
Źródło i dodatkowe informacje: www.grodnowilno.pl/mickiewiczowskie-zaosie
|
|
|
|
|
<< pierwsza < poprzednia 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 następna > ostatnia >>
|
|
Strona 3 z 23 |
Spotkanie transmitowane online
