Koncert uczniów Eweliny Weps-Duffy

24 czerwca (piątek) 2022 roku o godz. 17.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na koncert uczniów pt. Najlepsi z najlepszych

20 czerwca (poniedziałek) 2022 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy

Plakat [pdf]

Program [pdf]

Zagrają uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej i Szkoły Muzycznej I stopnia im. prof. Marii Zduniak we Wrocławiu z okazji 15-lecia szkoły
Strona szkoły www.zs20.pl

Maria Zduniak, ur. 6 kwietnia 1934 r. w Łaziskach Średnich (dzisiejszej dzielnicy Łazisk Górnych), zm. 11 marca 2011 r. w Opolu) – polska historyk muzyki. Ukończyła teorię muzyki (1961) i fortepian (1965) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu oraz historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim (1967), którą studiowała pod kierunkiem Heleny Blumówny. Na UWr uzyskała także stopień doktora nauk humanistycznych (1977). Promotorem jej doktoratu był historyk, prof. Adam Galos. Wykładała w PWSM, a następnie w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, a także w ostatnich latach życia w Katedrze Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego, do której rozbudowy walnie się przyczyniła. W Akademii Muzycznej była starszym asystentem (od 1961), wykładowcą (od 1968), starszym wykładowcą (od 1973), profesorem nadzwyczajnym (od 1994) i profesorem zwyczajnym (2004–2005). Pełniła w niej funkcję dziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii (1984–1986 i 2002–2004), prorektora (1990–1995) i kierownika Zakładu Historii Śląskiej Kultury Muzycznej (1996–2005). Za swoje zasługi uhonorowana została wieloma nagrodami, m.in. Krzyżem Kawalerskim (1989) i Oficerskim (2003) Orderu Odrodzenia Polski. 11 marca 2014 r. jej imię nadano Szkole Podstawowej nr 65, Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I st. nr 3 oraz Szkole Muzycznej I st. nr 3 we Wrocławiu.

Maria Zduniak skoncentrowała swoją działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną na historii śląskiej tradycji muzycznej od XVIII do XX wieku. Do jej szczególnych zasług należy dokumentacja źródłowa i badania nad twórczością Karola Lipińskiego, z jej inicjatywy patrona wrocławskiej akademii muzycznej. Pierwsza monografia Zduniak, poświęcona muzyce i muzykom polskim w dziewiętnastowiecznym Wrocławiu (1984), jest klasycznym opracowaniem tematu, stanowiąc punkt wyjścia dla wszystkich późniejszych studiów i monografii poświęconych tej problematyce. W jej pracach, których metodologicznym punktem ciężkości jest idiografizm, obok znakomitego warsztatu krytyczno-źródłowego, istotną rolę odgrywa bogata ikonografia, co jest zapewne efektem jej wykształcenia w zakresie historii sztuki. Monografia poświęcona Sali Muzycznej Uniwersytetu Wrocławskiego (napisana razem z H. Dziurlą) jest tego najlepszym przykładem. Ważną pozycją bibliograficzną w dorobku naukowym tej uczonej jest rozprawa z 2004 r. „Brahms we Wrocławiu” poświęcona honorowej promocji doktorskiej Johannesa Brahmsa na Uniwersytecie Wrocławskim, w której autorka zaprezentowała i zinterpretowała efekty swojej gruntownej kwerendy źródłowej, związanej także z kulturowym kontekstem tego wydarzenia. Pod jej redakcją ukazało się 18 tomów studiów z zakresu historii i teorii muzyki.
Źródło i dodatkowe informacje: pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Zduniak
Katarzyna Kaczorowska, „Historia. Prof. Maria Zduniak od studentów wymagała wielkiego zaangażowania, tak jak i od siebie”, „Gazeta Wrocławska”, 11 marca 2014 [pdf].