Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zaprasza na wystawę Barbary Kozłowskiej pt. ''Malowanie krajobrazu. Projekty i dokumenty realizacji idei linii granicznej 1967-1990''Wernisaż 15 października (wtorek) 2019 roku o godz. 18.00 
W części muzycznej: Franciszek Gąsieniec - fortepian
Podczas podróży Barbary Kozłowskiej do Irkucka i nad Bajkał w 1967 roku, po raz pierwszy uobecniła się w sztuce tej artystki idea linii. Usypane z piasku stożki (pokrewne syberyjskim „sopkom” - stożkowatym górom Bajkału) ustawione w linie wyznaczały wówczas odkrywaną przez odpływy przestrzeń plaży. Zadaniem linii było ustalenie miejsc styku lądu i morza jako synonimów znanego i nieznanego. Od tego czasu koncepcja linii stanie się lejtmotywem sztuki Kozłowskiej. Wizyta nad Bajkałem zaowocowała realizacją od 1970 roku projektu pn. „Linia graniczna”, artystka po wizycie w Rosji odbyła kolejne podróże, do Wielkiej Brytanii, na Maltę, do Włoch, Francji, Holandii, Jugosławii, Niemiec i USA. Obecnie proponowany projekt, zgodnie z założeniami Barbary Kozłowskiej, zakłada powtórzenie, realizacji „idei linii” w 50 rocznicę „Wyznaczenia Linii Granicznej” co będzie jednoczesnym odwołaniem się do obecności artystki w Irkucku i nad Bajkałem (Listwianka) w sierpniu 1967 roku. Barbara Kozłowska (ur. 4 grudnia 1940 r. W Tarnobrzegu, zmarła 27 grudnia we Wrocławiu) była wybitną, choć nie w pełni docenianą i szeroko znaną artystką, jedną z czołowych postaci wrocławskiej neoawangardy. Z wykształcenia była malarzem, jednak w początkowej fazie swojej twórczości podejmowała wysiłki przestrzenne, mające na celu zrozumienie szerokich, globalnych relacji (w tej perspektywie twierdzi, że „przebudzenie” było dla niej pobytem nad jeziorem Bajkał w 1967 r.), a także podstawy rzeźby chromatycznej („Maszyna”, „Kompozycja niebieska”, „Przerwa”). Połączenie tych pomysłów nastąpiło w jej efemerycznych pracach projektowanych w różnych miejscach na świecie, ale zrealizowanych tylko w kilku miejscach w Europie i USA, w ramach „kosmicznego” projektu przedstawiającego „linię graniczną”, na której początkowo bazowano na plaży w Łazach w 1970 roku, jako szereg stożków z piasku, ozdobionych barwnikami. Ta wizjonerska ekspozycja wobec świata, pokazana na wykresach, slajdach i zdjęciach (m.in. w Edynburgu w 1972 r.), jest uznawana za wczesne pojawienie się sztuki konceptualnej w Polsce i dlatego została pokazana na wystawie „Refl eksja konceptualna w sztuce polskiej” w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie.
Franciszek Gąsieniec – uczeń klasy fortepianu Elżbiety Nawareckiej z Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II Stopnia im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu. 
|
Spotkanie transmitowane online