Instytut Pamięci Narodowej we Wrocławiu oraz Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu zapraszają na spotkanie z cyklu pn. "Wieczory z Historią". Usłyszymy wykład prof. Krzysztofa Polechońskiego (Uniwersytet Wrocławski) pt. ''Represje wobec świadka Katynia. Przypadek Ferdynanda Goetla''

13 kwietnia (piątek) 2018 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny

Plakat [pdf]

Strona IPN: wroclaw.ipn.gov.pl

Prof. Krzysztof Polechoński ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim studia polonistyczne (1989) i germanistyczne (1992). Od 1991 r. zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej UWr w Zakładzie Historii Literatury Polskiej po 1918 r. W 1997 r. obronił dysertację doktorską "Życie, twórczość i legenda literacka Sergiusza Piaseckiego. Próba monografii". Habilitację uzyskał w 2013 r. W zainteresowaniach badawczych koncentruje się na literaturze (zwłaszcza prozie) dwudziestolecia międzywojennego i okresu powojennego (ze szczególnym uwzględnieniem Drugiej Wielkiej Emigracji). W swoich pracach kieruje uwagę m.in. na biografie i postawy pisarzy, aspekty życia literackiego, problemy recepcji (np. literatury niemieckiej w Polsce). Współpracuje z germanistami oraz historykami, czego wyrazem jest m.in. dwutomowe opracowanie – wspólnie z Wojciechem Kunickim – "Ernst Jünger w publicystyce i literaturze polskiej lat 1930-1998", [t. I:] "Studium recepcyjne. Bibliografia", [t. II:] "Antologia tekstów" (Wrocław 1999 r. [właśc. 2000 r.]), a także wstępy do wyborów pism (w serii Biblioteka Narodowa): Józefa Piłsudskiego (1999, wznowienie 2003 r.; razem z Włodzimierzem Suleją) oraz Kazimierza Sosnkowskiego (2009 r.; wspólnie z Jerzym Kirszakiem). Przekłady z języka niemieckiego – zazwyczaj mniejszych tekstów lub fragmentów – zamieszczał w czasopismach, w serii książkowej Poznańska Biblioteka Niemiecka ("Rewolucja konserwatywna w Niemczech 1918-1933", 1999; "O kondycji Niemiec. Tożsamość niemiecka w debatach intelektualistów po 1945 roku", 2008 r.; "Śląsk. Rzeczywistości wyobrażone", 2009 r.), a także w tomie "Publicystyki politycznej 1919-1936" Ernsta Jüngera (2007 r.). Opublikował monografie: "Żywot człowieka uzbrojonego. Biografia, twórczość i legenda literacka Sergiusza Piaseckiego" (2000 r.) oraz "Pisarz w czasach wojny i emigracji. Ferdynand Goetel i jego twórczość w latach 1939-1960" (2012 r.). Artykuły, recenzje, tłumaczenia publikował m.in. w ''Arcanach'', ''Frazie'', ''Orbis Linguarum'', ''Kresach'', ''Niepodległości'', ''Nowych Książkach'', ''Odrze'', ''Pracach Literackich'', ''Przeglądzie Zachodnim'', ''Śląskim Notesie Historycznym'' oraz w tomach zbiorowych. Ma w swoim dorobku prace bibliograficzne i edytorskie (np. "Utwory zebrane" Eugeniusza Małaczewskiego, 2008 r.). Współredaguje edycję "Dzieł wybranych" Ferdynanda Goetla (2004 r.). Dwukrotnie jako stypendysta przebywał w Niemczech (1991/1992 i 2003/2004).

Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Towarzystwo Przyjaciół Grodna i Wilna zapraszają na koncert w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości

Zofia Dynak - fortepian
12 kwietnia (czwartek) 2018 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny

Plakat [pdf]

Program [pdf]

Afisz z okazji 15 rocznicy Odzyskania Niepodległości. Źródło Wikipedia [pdf]

Informacja na stronie Towarzystwa Przyjaciół Grodna i Wilna

Odzyskanie niepodległości przez Polskę w roku 1918 było wynikiem korzystnego (z polskiego punktu widzenia) wyniku I wojny światowej. Polskie organizacje niepodległościowe od dawna marzyły o wybuchu wojny europejskiej, w której zaborcy staną naprzeciwko siebie, co pozwoli na uzyskanie daleko idących ustępstw w zamian za lojalność. Nikt chyba jednak nie spodziewał się, że w wyniku wojny wszystkie trzy państwa zaborcze znajdą się w gronie pokonanych. Pierwsze ośrodki polskiej władzy były formowane jeszcze w czasie trwania wojny, z inicjatywy Państw Centralnych, które w akcie 5 listopada 1916 roku zapowiedziały utworzenie Królestwa Polskiego. Rada Regencyjna, mimo formalnego podporządkowania Niemcom, pracowała podczas trwania wojny nad budową zalążków polskiej administracji, które pozwoliłby w przyszłości na szybkie odbudowanie państwa. W listopadzie 1918 roku Państwa Centralne ostatecznie załamały się pod ciężarem wojny i nie były już dłużej w stanie kontrolować terenów Królestwa Polskiego. W tym też momencie doszło do powstania wielu lokalnych ośrodków władzy polskiej, które z czasem zaczęły łączyć się w większe. Ostatecznie przyjazd Józefa Piłsudskiego z Magdeburga do Warszawy 11.11.1918 r. pozwolił na zjednoczenie trzech najważniejszych ośrodków władzy (w Lublinie, Warszawie i Krakowie) w jeden organizm. II Rzeczpospolita rozpoczęła swój byt.
Nie oznaczało to jednak koniec formowania się odrodzonej Polski. Od listopada trwały walki o Lwów, toczone między polskimi formacjami ochotniczymi, a ukraińskimi. Niepewny był los Wielkopolski, formalnie należącej do Niemiec, na której terenie doszło w grudniu 1918 r. do Powstania Wielkopolskiego. Potem były trzy powstania śląskie ( w latach 1919, 1920 oraz 1921). Chcąc zachować niepodległy byt państwowy Polska zmuszona została do wojny polsko-rosyjskiej w latach 1919-1921. Proces okrzepnięcia i ostatecznego uformowania się granic państwa polskiego trwał do roku 1922 roku.
Źródło: eszkola.pl
Dodatkowe informacje https://pl.wikipedia.org/wiki/Narodowe_%C5%9Awi%C4%99to_Niepodleg%C5%82o%C5%9Bci

Zofia Dynak naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 6 lat. W roku 2010 ukończyła z wyróżnieniem Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu w klasie fortepianu prof. Olgi Rusiny. Obecnie jest absolwentką wrocławskiej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego w klasie fortepianu prof. Zbigniewa Faryniarza. Swoje umiejętności doskonaliła podczas kursów mistrzowskich z takimi wybitnymi pianistami i pedagogami jak: Dina Yoffe, Mamiko Suda, Andrzej Pikul, Andrzej Jasiński, Włodzimierz Obidowicz, Orla McDonagh, Aleksey Orlovetsky, Mikhail Voskresensky, Aleksander Mazdykow, Biljana Jasic Radovanovic, Mikhail Markov, Muriel Chemin, Peep Lassmann, Silke-Thora Matties, Urszula Bartkiewicz, Rita Kinka, Aleksandra Zvirblyte, Eugen Indijc, Roman Salyutov, Silvije Vidovic, Vladimir Viardo, Dang Thai Son. Jest laureatką międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in. III nagrody na XVIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym ,,Citta di Barletta” (Włochy, 2008), II nagrody na VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym ,,Pia Tebaldini” (Włochy, 2009), pięciu nagród specjalnych IX Forum Pianistycznego „Bieszczady bez granic” (Sanok, 2014): Nagroda „Indywidualność Forum”, Nagroda prof. Urszuli Bartkiewicz „Klawesynista Forum”, Nagroda prof. Viery Nosiny, Nagroda prof. Ludmiły Zakopets i Nagroda Instytutu Słowackiego w Warszawie, a także Nagrody Prezesa Podkarpackiej Fundacji Rozwoju Kultury i Wyróżnienia za najlepsze wykonanie koncertu z orkiestrą na XI Forum Pianistycznym w Sanoku (2016), II Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym Grand Prize Virtuoso w Londynie (2016) i III Nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym "Don Vincenzo Vitti" (Włochy, 2017). Występuje również jako kameralistka i w tej kategorii zdobyła wyróżnienie na XV Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Juliusza Zarębskiego (Izabelin-Łomianki-Warszawa, 2015). W bogatym już dorobku artystycznym pianistki na uwagę zasługują: występ z Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej na Festiwalu „Premia Filharmonii Łódzkiej”, udział w VI Ogólnopolskim Festiwalu Pianistycznym „Chopinowskie Interpretacje Młodych“ w Koninie, w cyklu Młodzi Grają Chopina organizowanym przez Filharmonię Wrocławską w ramach obchodów Roku Chopinowskiego, w cyklu koncertowym Talenty w Muzeum Fryderyka Chopina, trasie koncertowej organizowanej w ramach Wieczorów Lisztowskich oraz występy w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, na 50. Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku oraz w Elgar Room, Royal Albert Hall w Londynie. Koncertowała w wielu miastach Polski, w Niemczech, Anglii, Francji, Chorwacji oraz we Włoszech. W latach 2008 i 2009 otrzymała stypendium Prezydenta Miasta Wrocławia, a w latach 2014-2016 stypendium Rektora Akademii Muzycznej we Wrocławiu dla najlepszych studentów.