Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu oraz Oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich we Wrocławiu zapraszają na spotkanie z Anną Janko promujące najnowszą książkę autorki pt. „Finalistka”
Prowadzenie Robert Gawłowski
9 marca (środa) 2022 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Spotkanie odwołane z przyczyn niezależnych od organizatora.
 Spotkanie transmitowane online
Obecność słuchaczy na sali koncertowej uzależniona jest od aktualnie obowiązujących przepisów sanitarnych.
Plakat [pdf]
Anna Janko. ''Finalistka'' (okładka) [pdf]
Anna Janko - poetka, pisarka, felietonistka. Urodziła się 27 sierpnia 1957 w Rybniku na Górnym Śląsku. Potem wielokrotnie zmieniała miejsca zamieszkania, przebywając po parę lat w Kołobrzegu, Wrocławiu, Sopocie, ponownie we Wrocławiu, Warszawie, Gdyni, Gdańsku, ponownie w Warszawie i obecnie znów we Wrocławiu. Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim. Pracę magisterską napisała u prof. Marii Janion. W latach 90-tych pracowała w Wydawnictwie Dolnośląskim a następnie w warszawskiej oficynie „Prószyński i S-ka”. Współpracowała z II programem Polskiego Radia (2002-2005), z pismem „Pani”, a od roku 2007 jest stałą felietonistką miesięcznika „Zwierciadło”. Zadebiutowała jeszcze jako nastolatka wierszami opublikowanymi w dwutygodniku „Życie Literackie”; w 1977 roku ukazał się jej debiut książkowy „List do królika doświadczalnego”. Następne tomy poetyckie to: „Wykluwa się staruszka” (1979); „Diabłu świeca” (1980, Nagroda Gdańska Książka Roku); „Koronki na rany” (1988); „Zabici czasem długo stoją” (1995); „Świetlisty cudzoziemiec” (2000, nominowany do Nagrody Nike); „Du bist Der” (niemieckojęzyczny wybór wierszy, Berlin, 2000), „Wiersze z cieniem” (2010) oraz wybór poezji „Miłość, śmierć i inne wzory” (2016). W 2007 roku ukazała pierwsza książka prozatorska Anny Janko „Dziewczyna z zapałkami” - bestseller (cztery wydania w kolejnych latach). W 2012 Wydawnictwo Literackie opublikowało kolejną: „Pasja według św. Hanki”. Obie powieści przyniosły Autorce liczne nagrody i nominacje (m.in. Nagrodę Literacką im. St. Reymonta i nominacje do nagród: Gryfia, Nike i Angelus). W tym samym roku ukazały się jeszcze: "Boscy i nieznośni. Niezwykłe biografie" oraz wyróżniona na ogólnopolskim konkursie im. Kornela Makuszyńskiego książeczka dla dzieci „Maciupek i Maleńtas. Niezwykłe przygody w brzuchu Mamy”. Opublikowana w 2015 roku „Mała zagłada” stała się ważnym głosem w dyskusji o tzw. wojennej traumie drugiego pokolenia i otrzymała wiele nagród (m.in. Nagrodę miesięcznika „Nowe Książki”, „Warszawską Premierę Literacką”, „Nagrodę Literacką miasta st. Warszawy”, Nagrodę Literacką „Gryfia”, a także nominację do nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej). Jako jedna z dwóch polskich książek, „Mała zagłada” znalazła się w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2016. W oparciu o historię przedstawioną w „Małej zagładzie” powstał pełnometrażowy film dokumentalny, który otrzymał srebrny medal na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Nowy Jorku. Niedawno, w końcu 2021 r., ukazała się nowa książka prozatorska Anny Janko pt. „Finalistka”.Jest także autorką dramatu „Rzeź lalek” Wystawianego w Teatrze Współczesnym” w Szczecinie w 1980 r. i słuchowiska „Śmierć to dobry początek”, emitowanego w Teatrze Polskiego Radia (reż. Henryk Rozen). W roku 2015 została uhonorowana przez Prezydenta Miasta Rybnika nagrodą kulturalną tego miasta. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (w latach 90-tych była prezeską Oddziału Wrocławskiego SPP, następnie Oddziału Warszawskiego SPP, potem pełniła funkcję wiceprezeski Zarządu Głównego) oraz do Polskiego PEN Clubu.
O książce „Finalistka”:
„…najcenniejszą dla mnie stroną Finalistki jest to, że mogłem wreszcie sporo się nauczyć o kobietach. Wydawało mi się, że ten temat nie jest mi całkiem obcy, ale gdybym kiedyś wiedział to, co teraz wiem z książki Anny Janko może udałoby się lepiej przeżyć życie. To co ważne, przychodzi zawsze za późno, także wiedza. Ba! wiedza przede wszystkim... Wbrew modnym obecnie tendencjom dżenderowej urawniłowki (wiem, dwa obce wyrazy z dwóch kultur, ale nie mogłem się oprzeć…) jednak są to dwa różne gatunki zwierząt i musimy umieć z tym żyć. Jeszcze ciekawsze są w tej książce opinie tak bardzo kobiecej kobiety o mężczyznach. Zaskakujące, niekiedy brutalne, powiedziałbym – ekspresjonistyczne. (…) Świetny język. Kapitalne wyczucie stylu. Kontynuacja serii, ale oryginalna, bez wiązania na supeł wcześniejszych wątków. Ważne spostrzeżenia dla osób, które myślą o tym, co będzie z ich życiem nie tylko pod koniec dzisiejszego odcinka serialu, nie tylko przed świętami, ale i po wszystkich świętach. A może i na Wszystkich Świętych. I optymizm, mimo wszystko, bo przed ostatecznym finałem, który będzie, jak i kiedy ma być, może się zdarzyć finał konkursu, kiedy raz jeszcze wejdziemy na oświetloną reflektorami scenę, postaramy się nie potknąć o własne buty i odbierzemy statuetkę głównej nagrody, a przewodnicząca jury okaże się dla nas szafarką fortuny. Atropos na razie zostanie zepchnięta do narożnika. Jeden z akapitów powieści opisuje spotkanie raczej agnostycznej bohaterki z księdzem Janem Twardowskim, poetą, który zdesperowaną i płaczącą dziewczynę (Padał deszcz. Deszcz jest zaraźliwy. W deszczu łatwo się płacze…) przyjmuje w zakrystii w warszawskim kościele Wizytek i jej rozpaczliwe wyznania po stracie dziecka usiłuje zinterpretować jako spowiedź, co wywołuje bunt Hanki. Ucieka z powrotem do zadeszczonego życia. W pustym kościele mój szloch brzmiał, jakby się pies odszczekiwał… Spieszmy się czytać Finalistkę, tak szybko odchodzimy…”
Maciej Pinkwart, Przed finałem, „Dwukropek”, nr 232, luty 2022
|
Spotkanie transmitowane online
