Spotkanie przygotowane dla członków Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich.
LeoPolka jest tomem wspomnieniowym Marii Woś. Ta autobiografia jest książką literacko wyjątkową, a historycznie bezcennym źródłem wiedzy o przeszłości. Jej lektura wywołuje wzruszenie i trwogę.
Maria Woś (z domu Cząstka) urodziła się w marcu 134 roku we Lwowie, z którego w czerwcu 1946 ekspatriowano ją do zrujnowanego Wrocławia, gdzie w 1955, po czteroletnich studiach na tamtejszym uniwersytecie, ukończyła polonistykę. Po niespełna trzyletnim stażu nauczycielskim w IX LO we Wrocławiu spróbowała swoich sił w dziennikarstwie radiowym na antenie Rozgłośni Wrocławskiej Polskiego Radia. Od 1 lutego 1958 roku pracowała tu kolejno w redakcjach: Łączności ze słuchaczami, Młodzieżowej, Oświatowej i Literackiej, gdzie pełniła też funkcję ilustratora muzycznego.
W latach 1965-1969 udało jej się zgromadzić zespół wybitnie uzdolnionej i kreatywnej młodzieży, z którym współredagowała cykliczny magazyn „My Nastolatki”, cieszący się ogromnym zainteresowaniem słuchaczy i wielkim zaangażowaniem jego członków, wśród których znaleźć można niejedno znane dziś w kraju nazwisko (Ewa Dałkowska, Joanna Dobrzańska, Zofia Gebhard, Jacek Zwoźniak). Kres temu położyła atmosfera polityczna po roku 1968.
Po ogłoszeniu stanu wojennego odeszła z Radia i pracowała jako nauczycielka języka polskiego kolejno w kilku wrocławskich liceach. Jednocześnie uczestniczyła w działalności Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego, obserwując i dokumentując procesy polityczne. W listopadzie 1983 roku zatrzymana przez SB.
Wiosną 1989 roku na zaproszenie Komitetu Obywatelskiego w kilkuosobowym zespole realizowała w ramach „bloku reżimowego” radiową kampanię wyborczą Solidarności. Po wygranych wyborach, w roku 1990, wróciła do Radia, z którym związana jest do dziś. Do roku 2005 uprawiała różne gatunki dziennikarskie, obecnie – jedynie felieton. Część jej tekstów felietonistycznych ukazała się w książkach Duszeczko, nie graj łokciami (2006), Pomnieć – przypomnieć – zapomnieć (2010).
W 2003 dziennikarze z Wrocławskiego Oddziału SDP i syndyk tu SDRP wyróżnili Marię Woś Nagrodą im. Tadeusza Szweda. W 2008 minister kultury nadał jej Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Ponadto odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2006), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) i Nagrodą Wrocławia (2018). W roku 2022 Oddział Dolnośląski SDP przyznał jej Nagrodę im. Romualda Lazarowicza, rok później, w sześćdziesięciopięcioletnie jej twórczości radiowej, Sejmik Województwa Dolnośląskiego postanowił nagrodzić ją Złotą Honorową Odznaką Zasłużony dla Dolnego Śląska.
Transmisja z wydarzenia:
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Koło Literatów Polskich im. Zbigniewa Herberta w Lublinie, Oddział we Wrocławiu zapraszają na spotkanie literacko-muzyczne z cyklu pn. „Herbertiada” pn. „Imperatyw Herbertowski”
23 stycznia (wtorek) 2024 roku o godz. 17.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Motto spotkania „ocalałeś nie po to żeby żyć masz mało czasu trzeba dać świadectwo” (P, 432).
Prowadzenie spotkania: Anna Paciorek, Wiesława Kucięba.
W spotkaniu wystąpią członkowie KLP im. Z. Herberta i zaproszeni goście, którzy zaprezentują wiersze Zbigniewa Herberta i własne.
Zbigniew Herbert (ur. 29 października 1924 we Lwowie, zm. 28 lipca 1998 w Warszawie) – polski poeta, eseista, dramaturg, twórca słynnego cyklu poetyckiego Pan Cogito, autor słuchowisk; kawaler Orderu Orła Białego. Z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof. Jego książki zostały przetłumaczone na 38 języków. Laureat ponad dwudziestu nagród literackich. Od końca lat 60. XX w. był jednym z najpoważniejszych pretendentów do Literackiej Nagrody Nobla.
Dodatkowe informacje: pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Herbert
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu oraz Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu zapraszają na prezentację książki Waldemara Okonia pt. „Dniewnik, czyli kronika niezapowiadanych śmierci – część druga, lata 2019-2022”
Prowadzenie Robert Gawłowski
20 stycznia (sobota) 2024 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Waldemar Okoń „Dniewnik” czyli kronika niezapowiadanych śmierci – część druga, lata 2019-2022 – nota odautorska:
Dziennik pisany przeze mnie od września 2019 roku do września roku 2022, bliski rozległej tradycji gatunkowej, jakim były literackie sylwy („silva rerum”,„las rzeczy”), złożony z kilkuset fragmentów będących artystycznymi zapisami kolejnych, przemijających dni. Projekt literacki nawiązujący do koncepcji Romana Opałki i jego „liczonych obrazów”.
Fragmentaryczność Dniewnika nie pozwala na klasyczne streszczenie treści książki. Można jedynie powiedzieć, że mamy tu do czynienia z wieloma opowieściami – każdy fragment stanowi całość względnie autonomiczną i skończoną, powiązanymi osobą Autora oraz biograficznym wymiarem tekstu.
Element biograficzny nie jest jednak czynnikiem decydującym. Ważna jest przede wszystkim różnorodność moich doświadczeń intelektualnych i artystycznych, których spontaniczny i jednocześnie precyzyjny zapis ma stanowi o wartości tekstu.
Tłem dla owych zapisów jest Wrocław i związane z nim konkretne postaci i miejsca. Będąc urodzonym wrocławianin mieszkającym w tym mieście od kilkudziesięciu lat, staram się umiejscowić je na rozległej mapie nie tylko historii, ale też współczesności widzianej przez pryzmat codziennych sytuacji i wydarzeń.
Istotnym elementem książki jest jej oryginalny język, bliski w niektórych fragmentach prozie poetyckiej, jednak czytelny i zrozumiały dla tak zwanego przeciętnego czytelnika, o czym świadczą pozytywne reakcje i recenzje po opublikowaniu pierwszej części cyklu w 2021 roku w serii firmowanej przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Warszawie oraz fragmentów drugiej części Dniewnika opublikowanych dotąd w kilku pismach literackich.
Prezentowana książka, to w warstwie stricte artystycznej kontynuacja, jak to określał Karol Irzykowski, „wielkiego tematu”, obecnego nie tylko w niegdysiejszych sylwach, ale w bliższej nam rzeczywistości w dziełach literackich nowatorów, którzy odchodząc od klasycznej fabuły i form narracyjnych starali się stworzyć prozę na miarę swoich czasów – hybrydyczną i niezhierarchizowana, amorficzną i jednocześnie będącą summą doświadczeń artystycznych i życiowych współczesnego człowieka.
Waldemar Okoń – pisarz, poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurator wystaw sztuki współczesnej, profesor nauk humanistycznych specjalizujący się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce w książkach: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002). Przeszłość przyszłości (2005), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1998) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Wydał również szereg tomów poezji i prozy poetyckiej – ostatnio polsko-francuski Jeszcze jeden tom wierszy (2021), książki prozatorskie Max z drugiej strony ulicy (2015), Jestem jak echo. Rok 1983 (2017), „Dniewnik” czyli kronika niezapowiadanych śmierci – część pierwsza: lata 2016-2019 (2021) oraz baśń dla dzieci i dorosłych Michaś i Księżyc (2019), Twórca koncepcji i redaktor naczelny wychodzącego od roku 2006 kwartalnika Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego „Quart”. Obecny Prezes wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i redaktor naczelny kwartalnika „Format Literacki”.
Koncert transmitowany online
