Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

Klub Muzyki i Litratury we Wrocławiu. Sala koncertowa.

Akwedukt. Oficyna Wydawnicza Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu

rok założenia: 1999
Każda książka w Akwedukcie jest źródłem.

Od ponad 25 lat Akwedukt publikuje poezję, wspomnienia, opracowania krytyczno-naukowe, albumy fotograficzne, tłumaczenia – w przeświadczeniu o wartości słowa, dbając o różnorodną i interesującą dla czytelników ofertę wydawniczą. Poszukiwanie autorek i autorów wrażliwych, wnikliwych, oryginalnych, niezależnych, dokładność edytorska, piękna szata graficzna – wynikają z przekonania, że literatura jest dobrem kultury, jej bogactwo, płynące z wiary i odwagi, tworzą książki i ich czytelnicy.

Urszula M. Benka, Akwedukt, [w:] Klub Muzyki i Literatury – 65 lat, zebrał, opracował i wstępem opatrzył Ryszard Sławczyński, Wrocław 2024, s. 65–74 [pdf]
Marek Rolski, „Z dala od mainstreamu. Oficyna Wydawnicza Akwedukt”, „Kalendarz Wrocławski” 2022, nr XLVI (46), s. 235–242 [pdf]

Federico García Lorca "Romance cygańskie i inne wiersze"

Wydanie hiszpańsko-polskie
Tłumaczyła Maria Orzeszkowska-Szumowska

W tomie "Romance cygańskie" sięgnął García Lorca po tradycyjny hiszpański gatunek poetycki nieznany w innych literaturach europejskich, a uprawiany na Półwyspie Iberyjskim od wieku XIV. Typowa romanca – jak tłumaczył sam Federico García Lorca [...] – "była zawsze opowieścią i to element narracyjny nadawał czar jej fizjonomii". [...]
Tym razem do rąk czytelnika trafia powstały w początku lat osiemdziesiątych owoc translatorskiej pasji Marii Orzeszkowskiej-Szumowskiej (1918–1985), adeptki polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, która w latach 1947–1985 mieszkała w Buenos Aires. Z języka polskiego na hiszpański przetłumaczyła "W pustyni i w puszczy" Henryka Sienkiewicza oraz "Safari przez Czarny Ląd" Wiktora Ostrowskiego.
Justyna Ziarkowska

Ireneusz Makowski „Bohema”

Okładka - przód [pdf]

Posłowie U. M. Benka [pdf]

Rozpalić dno wirującym listkiem

Czy istnieje coś takiego jak antropologia poezji? Byłaby to dociekliwość skierowana na stosunki pomiędzy życiem autorów włącznie z ich sakralnym życiem (na całej rozpiętości od mistyki do drapieżnej profanacji i… oklapnięcia) a strukturami ich „języka prawdy” i wzajemną nieprzystawalnością znaczeń poszczególnych wytworów kulturowych, tak więc choćby melodii, słów znitowanych rytmem, symboli, mitów, rytuałów odbiorczych, w jakich obręczy tworzy autor. Nie ma już żadnego państwa rozłącznego z globalnym imperium konsumpcji; nawet kiedy natrafi my enklawy „prastare duchem”, są to resztówki dawno zapomnianych imperiów konsumpcji (konsumować można też i dobra duchowe). Ale nie ma też więzi „stref ” w obrębie dławiącego supła, którym okazała się kultura. Strefy stają się wzajemnie bezwolne.
Mimo to czujemy napięcia w jednych wypadkach autentyzmu,a w innych całkowitego ubrdania. Te drugie kierują ostrze gniewu poetów nie na fałsz, a na zbędność. [...]

Urszula Małgorzata Benka

Stanisław Melski, „Pater Noster qui es”

Okładka [pdf]

Stanisław Srokowski, Mądrość wiary, „Prawda jest ciekawa” 2025, nr 61, s. 10–11 [pdf]

„Na 2025 rok przypada jubileusz siedemdziesięciolecia Stanisława Melskiego. Ten znany aktor, reżyser teatralny i poeta zadedykował swój piąty tom poezji, Modlitwy, listy, raporty, synowi o imieniu Łukasz. [...] Zbiór jest nowy i obszerny, a tak właśnie zmierza się w kierunku doskonałości sztuki słowa – przez wielość i złożoność, nie zaś przez prostotę. [...] W tomie wyróżniają się trzy części: Modlitwy, Listy i Raporty. Wśród listów na pierwszym miejscu autor umieścił utwór zatytułowany Na Rafała Wojaczka. [...] Z Wojaczkiem krążył po mieście Stanisław Srokowski, któremu dedykowany jest kolejny utwór”.

Dorota Heck

„Pisze tak jakby się świat nie zmienił. A przecież świat się nieustannie zmienia. I nie posądzajmy Melskiego, że o tym nie wie. On o tym doskonale wie. Ale to go nie obchodzi. Jakby chciał powiedzieć, że najważniejsze rzeczy nie dzieją się przy burzeniu, destrukcjach i rewolucjach, tylko przy ciągłości, jedności i trwaniu. I jakby dodaje, że najistotniejsze sprawy tego świata wciąż pozostają takie same. Życie jest życiem. A śmierć śmiercią. Miłość raduje, a nienawiść smuci. Ból i cierpienie wpisane są w nasz kod genetyczny. A zdrada, zaprzaństwo i niegodziwość to słudzy ciemności. Jego nowy tom wierszy Pater noster qui es właśnie o tym opowiada. Opowiada, że życie ma sens. Że ten sens tkwi w naszym myśleniu, w naszej świadomości, w naszym poszukiwaniu źródeł dobra, piękna i prawdy”.

Stanisław Srokowski